Πρόσωπα, όπως αυτά αναδύονται σαν φαντάσματα σε φωτογραφικό θάλαμο, χάνεται σε μια βουή από γνωστές κι άγνωστες φωνές κι αδυνατεί να ξαναπλάσει την εικόνα εκείνου που έχει φύγει. Στα σαλονια που κάθονταν πριν δει το σχέδιο να εμφανίζεται μπροστά του.
Η πτήση της «Ολυμπιακής» από τη Βοστόνη με προορισμό την Αθήνα έφτασε στο αεροδρόμιο Κένεντι της Νέας Υόρκης. Όταν πέρασε κι ο τελευταίος επιβάτης στον εναέριο διάδρομο επιβίβασης, πετιέται κι αυτός βιαστικά. Το αεροπλάνο είναι ο ιδανικός χώρος για να συγκεντρωθώ, εκεί, χιλιάδες πόδια ψηλά, αποκλεισμένος ανάμεσα στο Θεό και στον Ατλαντικό, θα ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου για τα επιπλα που πρέπει να πάρω, πριν πατήσω το πόδι μου στην Ελλάδα.
Δεν πρόλαβε να αποσώσει το συλλογισμό του και το βλέμμα του πέφτει σε μια αυστηρή μελαχρινή ομορφιά στην αριστερή πλευρά της πρώτης θέσης. Το πρόσωπο της φωτίζει μια έκπληξη, όλο συστολή κι επιθυμία, ανασηκώνεται ελαφρά για να τον υποδεχθεί, η διακριτικότητα δεν κρύβει την ανυπομονησία της, προσπαθεί να συγκρατήσει το χαμόγελο που τρεμοπαίζει στα χείλη της και κείνη την υποψία συνενοχής στο κοκκίνισμα της, σάμπως να τους συνδέει κάποιο κοινό μυστικό.