Κοντοστέκεται, του ρίχνει μια κλεφτή ματιά, φανταστικά έπιπλα σκέφτεται διστάζει λίγο, κι ύστερα συνεχίζει, τον προσπερνά, μα φαίνεται να το ξανασκέφτεται, γυρίζει ελαφρά το κεφάλι, πάνω από τον κομψό καναπέ, η διακριτικότητα κι η ευγένεια του προσώπου της δεν μπορούν να κρύψουν τη γοητεία της κίνησης της, σταματά, και την ακούει να του λέει στα ελληνικά με συγκρατημένο χαμόγελο:
«Δεν κάνω λάθος; Είστε ο κατασκευαστής αυτού του υπέροχου επίπλου» : http://www.sanfos.gr/salonia-gwnies
«Δεν κάνετε, μα για σταθείτε… Σας ξαναείδα… Μα πού;» την κόβει με βλέμμα που γύρευε επίμονα τα μάτια της.
«Στο κατάστημα επίπλων “Ashley” σας είδα σήμερα το μεσημέρι;»
«Ναι, ναι, σας κοίταξα, νόμιζα ότι τυχαία έπεσε το βλέμμα σας πάνω μου, μα δεν πήγε καθόλου το μυαλό μου ότι είστε η Ελληνίδα σχεδιάστρια του πολύ ωραίου εκείνου κρεβατιού …»
«Τι θα μπορούσα να ήμουν;» είπε αυτή κι είχε πρώτη φορά η έκφραση της ένα ίχνος ελευθεριότητας.
«Α! Από το στιλ και το ντύσιμο, Γαλλίδα… Αν ήσασταν Αμερικάνα, τότε από τη Βοστόνη, δημιουργός καλαίσθητων κρεβατιών, ή από το Λος -Άντζελες, σύζυγος παραγωγού του κινηματογράφου», απάντησε κι έπαιξε το μάτι του.