Αρκούσε η παρουσία της γοητευτικής δίπλα του για να του αποσπούν οποιαδήποτε πληροφορία. Πόσο βλάκας είχε σταθεί! Είχε αφήσει την όμορφη Δαλιδά του να τον εμπαίξει. Ακόμα και στο τελευταίο της σημείωμα του μιλούσε για τις συνθεσεις. Τι υποκρισία!
Επέστρεψε στο ξενοδοχείο κολυμπώντας άλλοτε στο πέλαγος της οργής κι άλλοτε στη σκοτεινή θάλασσα της απελπισίας. Ζήτησε να του βρουν θέση σε μια πτήση για την Ελλάδα. Είχε αρχίσει να αισθάνεται απωθητικά για την όμορφη πόλη, σαν να ήταν μια βρομερή πόρνη, που μόλις εξατμίστηκε το βαρύ μεθυστικό άρωμα της δεν απέμειναν παρά η θέα ενός ξεπεσμένου στήθους και η μυρωδιά ενός ακόλαστου ιδροκοπήματος. Οι υπεύθυνοι του ξενοδοχείου του εξασφάλισαν ένα εισιτήριο για το ίδιο βράδυ. Κλείστηκε στο δωμάτιο και συγκρατήθηκε πολύ για να μην ξεσπάσει σε κλάματα. Σε μια προσπάθεια να ανασυντάξει τα θραύσματα της αξιοπρέπειας του, διέκρινε ένα φεγγίτη ελπίδας πάνω από τους καναπεδες. Αν τελικά το άδειο κουτί είχε κλαπεί, αυτό συνέβαινε γιατί εξακολουθούσε να κουβαλάει το μυστικό του. Άρα η προσπάθεια του δεν ήταν χωρίς αποτέλεσμα, όπως αρχικά είχε νομίσει όταν το άνοιξε το προηγούμενο βράδυ.
3 Replies to “στο τελευταίο της σημείωμα του μιλούσε για τις συνθεσεις”
Comments are closed.
Τώρα δηλαδή συγνώμη, αλλά να δεν μιλήσει για καναπέδες και συνθέσεις τοίχου η Δαλιδά ποίος θα μιλήσει; ο Κώστας ή η Μαρί; δεν νομίζω ότι το δικαίωμα στο να έχει κανείς άποψη για τα έπιπλα είναι κληρονομικό, άλλωστε ότι γνώσεις κι αν έχει κανείς η εμπειρία είναι εκείνο μετράει πάνω από όλα.
Δεν θα είχαμε αντίρρηση επ’ αυτού, αρκεί να λάβουμε υπόψη ότι δεν είναι όλες οι περιπτώσει ίδιες, άλλες συνθήκες επικρατούν στον νομό Αττικής άλλες στους γύρω νομούς, εμείς έχοντας υπόψη αυτό αναφερθήκαμε στο θέμα.
Ναι αλλά αυτό δεν το αναφέρατε και γιαυτό δημιουργήθηκε η παρανόηση. Πάντως κατά τα άλλα συμφωνούμε.